Edward "Wygnaniec, Wzynawca" Cerdicingas (urodzony w 1016 roku, zmarł w Londonie, pod koniec sierpnia 1057 roku) herb
Syn Edmunda II "Żelaznoboki" Cerdicingas, króla Anglii i Edyty N., może córki Uthreda, hrabiego de Northumbrii (Uhtreda de Bamburgh, Uchtreda el Calvo) i Elgivy (Alfgify), córki Ethelreda II "Bezradnego, Nierozważnego, Gnuśnego", króla Anglii.
Tytularny król Anglii od 30 listopada 1016 roku do sierpnia 1057 roku.
Poślubił w Kijowie pod koniec 1043 roku lub na początku 1044 roku Agafię (Agatę) [Rurykowicz Kijowska?, Billungen?] Ludolfinga (urodzona około 1025 roku, zmarła po 1068 roku), najprawdopodobniej była córką Liudolfa (Billunga?) Ludolfinga, grafa von Braunschweig, grafa Fryzji i Gertrude von Nordgau [może córkę Włodzimierza I "Świetego, Wielkiego" Rurykowicza, księcia nowogrodzkiego, wielkiego księcia kijowskiego i Adelii Konradiner von Öhningen, córki Konrada I Konradiner von Öhningen księcia Szwabii i Rechlindy Liudolfing Niemieckiej].
Większość życia spędził na wygnaniu w Kijowie i na Węgrzech - stąd przydomek, po upadku ojca pokonanego przez Kanuta "Wielkiego". Potajemnie wysłany do Kijowa, gdzie córka Olof (Olaf) Skötkonung, króla Szwecji Ingegerda Olofsdotter (święta Anna) wyszła za Jarosława "Mądrego" wielkiego księcia kijowskiego. Później Edward udał się do Węgier, zapewne w orszaku Ingegerda Olofsdotter, która wspierała księcia Andrása I Arpadowicza w 1046 roku, w walce o tron węgierski. Na wieść, że Edward jest żywy, król Edward III "Wyznawcy" w 1056 roku uczynił go swoim spadkobiercą i zaprosił do powrotu. W 1057 roku na prośbę Edwarda "Wyznawcy" powrócił do Anglii, gdzie wkrótce zmarł.
Edward, który był pod opieką Henryka III cesarza rzymskiego, w końcu wrócił do Anglii pod koniec sierpnia 1057 roku. Ale umarł w ciągu dwóch dni od jego przyjazdu. Dokładna przyczyna śmierci Edwarda pozostaje niejasne, ale miał wielu potężnych wrogów, i jest duże prawdopodobieństwo, że został zamordowany, choć przez kogo, nie wiadomo z całą pewnością. Wiadomo jednak, że jego dostęp do króla została zablokowana wkrótce po przybyciu do Anglii przez Harolda Gowidsona. Ten zwrot wydarzeń doprowadził do przejęcia tronu Anglii po śmierci Edwarda III 5 stycznia 1066 roku przez earla Harold (zginął w bitwie pod Hastings 14 października 1066 roku) i ostatecznie 25 grudnia 1066 roku przejecie tronu Anglii przez Normanów, w osobie księcia Normandii Wilhelma "Bastarda, Zdobywcy".
Pochowany w Katedrze St. Paul.
Żródła:
Edward the Exile w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Edward Wygnaniec w "WikipediA"
EDWARD w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Eadweard "the Exile" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Edward Atheling w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
"CZ. II. ARPADOWIE NA WĘGRZECH - (X-XIV W.)"- autor: Przemysław Jaworski